Grafisch Vormgever

Het wordt hoog tijd dat ik weer een bericht kom plaatsen, want ik ben al veel te lang weggeweest zie ik. Wel ben ik ondertussen een nieuw blog begonnen waar ik van alles ga plaatsen wat handwerken betreft. Quilten, borduren, dat soort dingen. Dus voor diegene die de laatste update van mijn Dorothy quilt wil bekijken… klik *hier*. Mijn nieuwe blog heet ‘Quilten langs de waterkant’ en de link staat ook rechts in de sidebar.

Op deze manier wordt dit blog denk ik een beetje minder rommelig hihihi.

It is time that I will post something, because I've been gone too long I see. But I also started a new blog where I post everything go as handicrafts are concerned. Quilting, embroidery, things like that. So for those of you who want to see the latest update of my quilt Dorothy... click *here*. My new blog is called "Quilten langs de waterkant" and the link is also in the sidebar on the right.
This way this blog will become a little less messy hihihi.

Maar nu eens heel iets anders… Dit keer ga ik jullie voorstellen aan mijn oudste zoon Rodney. Natuurlijk kennen jullie hem al wel van naam en zijn foto staat in de sidebar, maar vandaag wil ik graag wat meer over hem vertellen. Het is namelijk zo dat sinds hij afgelopen zomer zijn diploma gehaald heeft aan het Grafisch Lyceum, hij druk doende is een baan te vinden. Dit blijkt nog niet zo makkelijk te zijn en een beetje extra reclame voor hem kan geen kwaad hé? :-) Het is al een aantal keer gebeurd dat hij als antwoord op een sollicitatie kreeg: “Helaas bent u het niet geworden. Van de ruim 100 sollicitanten bleef u over bij de laatste paar, maar we hebben onze keus laten vallen op iemand met meer ervaring.”

Wanneer je dit hoort, zakt de moed je aardig in de schoenen… ruim 100 sollicitanten!! Ja daar zitten er altijd wel een aantal tussen met ervaring lijkt me.

But now something completely different ... This time I'll introduce you to my oldest son, Rodney. Of course you know him by name already and of his photograph in the sidebar, but today I would like to tell more about him. The fact is that since last summer he has graduated from the Graphic Design and he is busy finding a job. This appears not so easy and a little extra publicity for him can not hurt right? :-) It's been a number of times that it happened in response to an application, he received an answer like this: "Unfortunately you do not become our new employee. Of the more than 100 applicants you ended with the last few, but we chose someone with more experience. "
When you hear this you start become a little pessimistic ... over 100 applicants! Yes, there are always some with experience between those I think.

Omdat Rodney niet iemand is die thuis gaat zitten niksen tot hij iets in zijn branche gevonden heeft, is hij inmiddels postbezorger geworden. Elke dag vertrekt hij door weer en wind om tassen vol post te bezorgen, zodat hij toch een vorm van inkomen heeft al is het niet veel. Maar het allerliefst zou hij natuurlijk hetgeen doen waar hij voor geleerd heeft.

Because Rodney is not someone who sits at home doing nothing until he found something in his industry, he is now become postmen. Every day he leaves by wind and weather to deliver bags of mail, so he still has a form of income althoug it is not much. But ofcourse he would like to do what he has learned for.

Hij heeft ook een site gevonden waar bedrijven die een nieuw logo willen bijvoorbeeld, een opdracht kunnen plaatsen waar vormgevers zoals Rodney dan een logo kunnen insturen. Wanneer zijn logo uitgekozen wordt, krijgt hij ervoor betaald. Deze opdrachtgevers kunnen overal ter wereld vandaan komen en op dit moment zijn er dan ook logo’s van Rodney in gebruik in Australië en Japan bijvoorbeeld. Leuk hé? Om wat van zijn logo’s te zien kun je *hier* klikken als je wilt.

He also found a site where companies who want a new logo for example can place an assignment and designers like Rodney can submit a logo. When his logo is chosen, he gets paid for it. These clients can come from anywhere in the world and therefore there are currently logos from Rodney in use in Australia and Japan for example. Nice huh? To see some of his logos click *here* if you want.

Hij heeft ook een website opgezet, zodat hij wat van zijn werk kan laten zien in een sollicitatie brief. Dit is meer photoshop werk, want dat doet hij heel graag. Wil je dat zien dan kun je *hier* klikken. Wanneer je op zijn site op de link ‘portfolio’ klikt, zie je wat hij zoal gemaakt heeft. Met het allereerste werk ‘dancing aqua’ heeft hij zelfs in het blad ‘advanced photoshop’ gestaan!! Supertrots was ik natuurlijk hahaha. Kijk dit is ‘dancing aqua’:

He also has a website, so he can show some of his work in a letter of application. This is more photoshop work, because he does love to do that very much. If you see that some of that you can click *here*. When you click the "portfolio"button on his site, you see some things he made. With the first work 'dancing aqua', he even was in the magazine 'advanced photoshop'! Super proud I was of course hahaha. Look this is ‘dancing aqua’:

Zo nu en dan krijgt hij wel eens een losse opdracht en dat is altijd leuk natuurlijk. Zo kan hij toch doen wat hij leuk vindt en op die manier doet hij toch weer wat extra ervaring op. Tijdens zijn schooltijd heeft hij een jaar stage gelopen bij een bedrijf en daar heeft hij enorm veel geleerd. Vooral toen op een gegeven moment de overige werknemers met griep op bed lagen en hij samen met zijn baas de boel moest runnen. Dat was wel even stressen, maar het is gelukt! Dit bedrijf had Rodney ook graag in dienst genomen, maar helaas… op dit moment is er gewoon té weinig werk dat binnenkomt. Erg jammer natuurlijk! Nou, dit was Rodney in the spotlight vandaag hihihi. Het was een hele lap tekst, maar hopelijk vonden jullie het toch een beetje leuk om te lezen.

Dus…. wanneer iemand héél toevallig eens iets hoort *knipoog* denk even aan Rodney en stuur mij of hem gauw een mailtje!!

Now and then he gets a single assignment and that's always nice of course. He can still do what he loves to do and that way he also gets some extra experience. During his school, he did one year internship at a company and he has learned much. Especially when at one point the other employees were in bed with flu and he and his boss had to run things. That was a bit stressful, but he managed! This company would also like Rodney employed, but unfortunately at the moment ... there is just not enough work coming. Too bad of course! Well, this was Rodney in the spotlight today hahaha. It was a lot of text, but I hope you enjoyed reading it.
So .... if someone just happen to hear something * wink *, think of Rodney and send me or him a mail!!

Alvast bedankt! :-))

Fijne dag! Have a nice day!

en toen waren er nog maar 2….

Dit zinnetje kwam ineens bij me op. Het is een zin uit een liedje waarin de één na de ander afvalt, jullie kennen het waarschijnlijk wel. Een liedje dat je zo gemakkelijk zingt, maar wanneer het werkelijkheid wordt ineens zo leuk niet meer is.

Kijk, dit zijn mijn opa en oma Visser. Het zijn de vader en moeder van mijn moeder en deze foto is genomen in 1925… 3 jaar voor haar geboorte…

This phrase came to me suddenly. It is a phrase from a song in which one after another fall off, you probably know it. A song you sing so easily, but when it becomes reality it is suddenly not so fun anymore.
Look, these are my grandparents Visser. They are the father and mother of my mother and this photo was taken in 1925 ... three years before her birth ...

In 1928 werd mijn moeder geboren als eerste van de zes kinderen die mijn opa en oma kregen. Na mijn moeder volgden nog 2 meisjes en 3 jongens… niet in die volgorde trouwens. Die jongens en meisjes groeiden op tot volwassen mannen en vrouwen en het ging heel lang goed totdat 2 jaar geleden na een ziekbed de eerste van de zes kwam te overlijden. Het was Jaap, de broer van mijn moeder.

In 1928 my mother was born as the first of six children my grandparents got. My mother was followed by two girls and three boys ... not in that order by the way. Those boys and girls grew up to grown men and women and it went very well until after an illness two years ago the first of the six died. It was Jaap, the brother of my mother.

Het was even wennen om voortaan met z’n vijfjes te zijn, maar omdat dit juist de broer was waar de rest niet zoveel contact mee had, viel het gemis nog wel mee.

It took some time to get used to being with five of them now, but because this was precisely the brother the others didn’t have much contact with, the loss was not that bad.

Toen kwam het jaar 2010… het jaar waarin mijn moeder op 13 september kwam te overlijden zoals jullie wel weten. Deze klap was voor de overgebleven broers en zussen veel groter. Omdat mijn moeder de oudste was, heeft ze vroeger bijvoorbeeld veel op haar broertjes en zusjes moeten passen en vooral haar jongste broer Ben had het dan ook moeilijk met het overlijden van zijn ‘grote’ zus.

Then came the year 2010 ... the year my mother passed away on September 13 as you know. This hit was for the remaining siblings much greater. Because my mother was the oldest, she used to look after her brothers and sisters a lot and especially her younger brother Ben faced problems with the death of his' big' sister.

In oktober 2010 sloeg het noodlot opnieuw toe… zus Tiny raakte betrokken bij een verkeersongeval en heeft dat helaas niet overleefd… Nog geen maand na het overlijden van 1 van de zussen, stonden de overgebleven broers en zus alweer naast een graf. Nu waren er nog maar 2 broers en 1 zus over.

In October 2010 tragedy hit again... Tiny, a sister of my mum, became involved in a traffic accident and has unfortunately not survived ... Less than a month after the death of one of the sisters, the surviving siblings were already beside a grave. Now there were only two brothers and one sister left.

Het werd november 2010 en de laatste zus, wiens gezondheid al niet zo best was, werd opgenomen in het ziekenhuis. Na verschillende onderzoeken kregen zij en de rest van de familie een paar dagen voor de kerst te horen dat het niet best was met Annie… longkanker. Er werd nog gedacht aan bestraling, maar nadat er 2 weken geleden een scan gemaakt was, kregen we het bericht dat bestraling niet meer zou helpen. Er zaten inmiddels ook al uitzaaiingen in haar buik dus er bleek niets meer aan te doen.

It was November 2010 and the last sister, whose health is already not so good, was hospitalized. After several trials she and the rest of the family were told a few days before Christmas it was not very good with Annie ... lung cancer. It was thought to irradiation, but after a scan two weeks ago, we got the message that radiation would not help. There were already metastases in the stomach so there was nothing more to do.

Vorige week donderdag kwam ze weer thuis. Ze kreeg 3 maal daags hulp en haar kleindochter kwam voorlopig bij haar wonen. Het werd 13 januari 2011, precies 4 maanden nadat mijn moeder is overleden. Ik kreeg ‘s avonds een telefoontje van de jongste broer Ben: tante Annie is helaas overleden…

Last Thursday she came home. She did get help 3 times a day and her granddaughter came to live with her temporarily. It was January 13 2011, exactly four months after my mother is deceased. I got a phone call from her younger brother Ben: Aunt Annie is unfortunately deceased this evening...

en toen waren er nog maar 2…

and there were only 2 left ...

Wat een raar idee dat de broers en zussen al die jaren hier op aarde rondgelopen hebben en dat er nu in 4 maanden tijd ineens 3 wegvallen!

What a strange idea that the brothers and sisters walked here on earth all those years and now in four months time suddenly 3 loss!

Het is weer geen leuk bericht dat ik hier neerschrijf, maar helaas kan ik er niets aan veranderen. Eigenlijk zat ik te twijfelen of ik het zou vermelden hier… een blog met steeds weer ellende wordt er ook niet leuker op hé? Jullie hoeven er ook echt niet op te reageren hoor, maar zo’n blog voelt toch meer als een dagboek inmiddels en dit deel van mijn leven hoort daar ook in. Ook wil ik dit doen voor tante Annie… net als mijn moeder en tante Tiny verdient zij ook deze aandacht van mij. Zo voelt het tenminste…

It is again not a nice message that I write down, but unfortunately I can not change anything. Actually, I was doubting whether I should mention it here ... a blog with constantly misery is no fun is it? You do not really have to respond at all, but this blog feels more like a diary now and this part of my life should be in there too. I also want to do this for Aunt Annie ... just like my mother and aunt Tiny she deserves this attention from me. At least that’s how I feel...