Pagina's

vrijdag 14 januari 2011

en toen waren er nog maar 2….

Dit zinnetje kwam ineens bij me op. Het is een zin uit een liedje waarin de één na de ander afvalt, jullie kennen het waarschijnlijk wel. Een liedje dat je zo gemakkelijk zingt, maar wanneer het werkelijkheid wordt ineens zo leuk niet meer is.

Kijk, dit zijn mijn opa en oma Visser. Het zijn de vader en moeder van mijn moeder en deze foto is genomen in 1925… 3 jaar voor haar geboorte…

This phrase came to me suddenly. It is a phrase from a song in which one after another fall off, you probably know it. A song you sing so easily, but when it becomes reality it is suddenly not so fun anymore.
Look, these are my grandparents Visser. They are the father and mother of my mother and this photo was taken in 1925 ... three years before her birth ...

opa en oma visser (2)

In 1928 werd mijn moeder geboren als eerste van de zes kinderen die mijn opa en oma kregen. Na mijn moeder volgden nog 2 meisjes en 3 jongens… niet in die volgorde trouwens. Die jongens en meisjes groeiden op tot volwassen mannen en vrouwen en het ging heel lang goed totdat 2 jaar geleden na een ziekbed de eerste van de zes kwam te overlijden. Het was Jaap, de broer van mijn moeder.

In 1928 my mother was born as the first of six children my grandparents got. My mother was followed by two girls and three boys ... not in that order by the way. Those boys and girls grew up to grown men and women and it went very well until after an illness two years ago the first of the six died. It was Jaap, the brother of my mother.

Het was even wennen om voortaan met z’n vijfjes te zijn, maar omdat dit juist de broer was waar de rest niet zoveel contact mee had, viel het gemis nog wel mee.

It took some time to get used to being with five of them now, but because this was precisely the brother the others didn’t have much contact with, the loss was not that bad.

Toen kwam het jaar 2010… het jaar waarin mijn moeder op 13 september kwam te overlijden zoals jullie wel weten. Deze klap was voor de overgebleven broers en zussen veel groter. Omdat mijn moeder de oudste was, heeft ze vroeger bijvoorbeeld veel op haar broertjes en zusjes moeten passen en vooral haar jongste broer Ben had het dan ook moeilijk met het overlijden van zijn ‘grote’ zus.

Then came the year 2010 ... the year my mother passed away on September 13 as you know. This hit was for the remaining siblings much greater. Because my mother was the oldest, she used to look after her brothers and sisters a lot and especially her younger brother Ben faced problems with the death of his' big' sister.

In oktober 2010 sloeg het noodlot opnieuw toe… zus Tiny raakte betrokken bij een verkeersongeval en heeft dat helaas niet overleefd… Nog geen maand na het overlijden van 1 van de zussen, stonden de overgebleven broers en zus alweer naast een graf. Nu waren er nog maar 2 broers en 1 zus over.

In October 2010 tragedy hit again... Tiny, a sister of my mum, became involved in a traffic accident and has unfortunately not survived ... Less than a month after the death of one of the sisters, the surviving siblings were already beside a grave. Now there were only two brothers and one sister left.

Het werd november 2010 en de laatste zus, wiens gezondheid al niet zo best was, werd opgenomen in het ziekenhuis. Na verschillende onderzoeken kregen zij en de rest van de familie een paar dagen voor de kerst te horen dat het niet best was met Annie… longkanker. Er werd nog gedacht aan bestraling, maar nadat er 2 weken geleden een scan gemaakt was, kregen we het bericht dat bestraling niet meer zou helpen. Er zaten inmiddels ook al uitzaaiingen in haar buik dus er bleek niets meer aan te doen.

It was November 2010 and the last sister, whose health is already not so good, was hospitalized. After several trials she and the rest of the family were told a few days before Christmas it was not very good with Annie ... lung cancer. It was thought to irradiation, but after a scan two weeks ago, we got the message that radiation would not help. There were already metastases in the stomach so there was nothing more to do.

Vorige week donderdag kwam ze weer thuis. Ze kreeg 3 maal daags hulp en haar kleindochter kwam voorlopig bij haar wonen. Het werd 13 januari 2011, precies 4 maanden nadat mijn moeder is overleden. Ik kreeg ‘s avonds een telefoontje van de jongste broer Ben: tante Annie is helaas overleden…

Last Thursday she came home. She did get help 3 times a day and her granddaughter came to live with her temporarily. It was January 13 2011, exactly four months after my mother is deceased. I got a phone call from her younger brother Ben: Aunt Annie is unfortunately deceased this evening...

en toen waren er nog maar 2…

and there were only 2 left ...

Wat een raar idee dat de broers en zussen al die jaren hier op aarde rondgelopen hebben en dat er nu in 4 maanden tijd ineens 3 wegvallen!

What a strange idea that the brothers and sisters walked here on earth all those years and now in four months time suddenly 3 loss!

Het is weer geen leuk bericht dat ik hier neerschrijf, maar helaas kan ik er niets aan veranderen. Eigenlijk zat ik te twijfelen of ik het zou vermelden hier… een blog met steeds weer ellende wordt er ook niet leuker op hé? Jullie hoeven er ook echt niet op te reageren hoor, maar zo’n blog voelt toch meer als een dagboek inmiddels en dit deel van mijn leven hoort daar ook in. Ook wil ik dit doen voor tante Annie… net als mijn moeder en tante Tiny verdient zij ook deze aandacht van mij. Zo voelt het tenminste…

It is again not a nice message that I write down, but unfortunately I can not change anything. Actually, I was doubting whether I should mention it here ... a blog with constantly misery is no fun is it? You do not really have to respond at all, but this blog feels more like a diary now and this part of my life should be in there too. I also want to do this for Aunt Annie ... just like my mother and aunt Tiny she deserves this attention from me. At least that’s how I feel...

34 opmerkingen:

  1. ik vindt het ook "frappant".......ze zeggen toeval bestaat niet maar het lijkt daat zodra er iets aan de basis ontbreekt alles begint te rammelen....ik druk het wat plastisch uit misschien maar je snapt wat ik bedoel? Gecondoleerd meid, kan me zo voorstellen dat je zo niet in rustiger vaarwater komt om alles en plekje te geven

    Sterkte en liefs,
    Lynda

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik merk dat ook bij mijn schoonouders. 20 jaar geleden zat de woonkamer nog vol visite met verjaardagen. Nu is het heel rustig. Zoveel mensen zijn er niet meer. Lijkt me zo erg als iedereen om je heen wegvalt. Veel sterkte hoor.

    Groetjes,
    Geke

    BeantwoordenVerwijderen
  3. That photo of your grandparents must be a treasure for you.
    Hugs
    Marisa

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve , lieve schat, wat een naar bericht en wat weet ik wat je voelt.Het is onbegrijpelijk dat deze dingen soms zomaar achter elkaar gebeuren...Ik wens jou en je familie heel veel sterkte en kracht voor de komende tijd...In gedachte ben ik bij je...
    Heel veel liefs en knuffels
    Erna

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Jolanda, wat vervelend voor jullie! Heel veel sterkte meid. En het is juist fijn dat je het van je af kan schrijven op je blog, helemaal niet erg hoor.
    Liefs van Jacqueline

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat kan er in een familie in een paar maanden zomaar opeens veel veranderen, sterkte en gecondoleerd!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een naar bericht weer Jolanda...houd het dan nooit op....vraag je jezelf af......heel veel sterkte meis !! liefs van mij....xxxx.....

    BeantwoordenVerwijderen
  8. wat verdrietig allemaal hé Jolanda, voel helemaal met je mee hoor. nog gecondoleerd hoor en ik wens je veel sterkte toe.
    wij zijn gisteren even bij mijn zus geweest en vandaag heeft ze haar eerste kuur gehad, zit ook steeds in mijn gedachten, hoop zo dat het aanslaat.

    liefs van mij en ik denk aan je in jou verdriet.
    Stina

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Gecondoleerd lieve Jolanda met alweer een groot verlies, dit is wel heel erg veel in nog geen jaar tijd. En voel je niet bezwaard om hier een post aan te besteden hoor lieve meis, het is fijn om dit even van je af te schrijven en ik blij virtueel mijn arm om je heenslaan hoor.
    Heel veel sterkte.
    Liefs Mea

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hallo Jolanda,

    Wat moet en is dit zwaar voor jullie ség, je hebt geen tijd om het éne te verwerken en een mooi plaatsje te kunnen geven , of je staat al voor het andere. En geen sorry zeggen omdat je dit schrijft, wij bepalen tenslotte wat we wel of niet willen lezen hé en ik loop niet weg hoor :-)

    Knuffel en groetjes, Jaimie

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Gecondoleerd Jolanda met het overlijden van je tante Annie. Ik wens jullie heel veel sterkte toe!
    Pasgeleden hoorde ik zeggen: het graf zegt nooit, het is genoeg. Het is triest maar toch blijkt het waarheid te zijn.
    Groetjes, Tineke

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Lieve Jolanda, gecondoleerd met het verlies van je tante Annie.

    De familie wordt klein....helaas...
    het gaat te snel om het allemaal te bevatten.

    Het jaar heeft zoveel dagen en dan nog vallen sommige trieste gebeurtenissen op dezelfde datum....''toeval'' we zullen het nooit weten....

    Ook ik denk daar vaker over na omdat het bij ons in de familie ook voorviel.

    Mijn moeder stierf op 7 december
    Haar man, mijn vader dus, schreef zich met achternaam Ambrosius.
    De Naamdag van de H. Ambrosius is op 7 december

    Mijn broer stierf op 7 december

    Mijn neef stierf op 7 december J.L.
    en hij schreef zich met achternaam Ambrosius, en was tevens nog de enige in de familie met die naam.
    Het was dus weer op de Naamdag van H. Ambrosius.

    Mijn nichtje stierf op jonge leeftijd de avond van mijn verjaardag 5 januari enkele jaren geleden.

    Mijn schoonvader stierf op mijn verjaardag in de vroege morgen nadat wij 5 dagen onafgebroken aan zijn sterfbed hadden gezeten.

    De enige broer van mijn man stierf 12 dagen daarvoor zeer plotseling op de verjaardag van onze zoon.
    Het zijn van die ''toevalligheden'' die je aan het denken zetten....

    Meissie.... jij mag schrijven wat je wilt,of het een droevige gebeurten is of blijde....
    We hebben allemaal wel eens tijden dat het minder gaat om wat voor reden dan ook...
    Gedeelde smart is halve smart!!!
    Gedeelde vreugde is dubbele vreugde!!!

    Sterkte en liefs,
    Ger

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Natuurlijk mag je dit schrijven, hoe triest ook, het hoort bij jouw leven.
    Ik wens je heel veel sterkte, lieve groet

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Gecondoleerd met het verlies van je tante...Het is wel veel achter elkaar hoor. Juist goed dat je het opschrijft! Heel veel sterkte. Mooie foto trouwens van je opa en oma. Groetjes, Margreet

    BeantwoordenVerwijderen
  15. ik kan intens met jou mee leven ik kom uit een gezin van 5 kinderen 3 jongens en 2 meisjes. mijn oudtse broer is 12 jaar geleden aan kanker overleden 51 jaar bij, 3 jaar geleden mij 2de broer waar ik o zo van houd krijg hart stilstand zijn vrouw vond hem op de weg 58 jaar een half jaar later mij zus viel met de fiets en kwam er uit dat zij alsheimer heeft zij is van deze zomer in een tehuis voor goed praaten gaat niet meer. lacht alleen net 60 jaar .wij wandelen 2 uur in de bossen met onse honden deelde alles met elkaar ik heb nu afgelopen noveber bortskanker ben geopereert en nu aan de chemo kuur en gisteren te horen gekregen dat het wel een akersieve kanker is.ik ben 54 jaar en die zelfde maand dat mijn zus ook nog borst kanker kreeg. mijn jongste broer woond voor goed in tailand zie hem mischien een keer per jaar. mijn moeder leeft nog 87 jaar bijna. is de weg ook stil aan het verliesen wat wil je ze heeft haar kinder over leeft en ze heeft het zo moelijk dat ook ik nu ziek ben. maar ben o zo blij ik heb haar nog heb en wat knufel ik haar. maar ik geef niet op mijn geloof houd mij vast ik wens jou heel veel sterkte toe en begrijp jou o zo goed ik ben wel volger geworden groetjes frieda

    BeantwoordenVerwijderen
  16. ik hoopte dat dit jaar wat meer voorspoed voor jou en je gezin zou brengen.
    ik wil je condoleren met dit verlies en je veel sterkte wensen, helaas hoort het bij het leven, mijn schoonmoeder verloor verleden jaar in 3 maanden tijd 2 zussen.

    liefs Jolande

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Hoi Jolanda, het is inderdaad geen opbeurend berichtje. Maar het leven is ook niet alleen rozegeur en maneschijn. En voor de verwerking van al dit verdriet is het voor jou misschien juist wel heel goed dat je het op je blog plaatst. Als ik hierboven al die reacties zie . Dat doet toch goed dat er mensen ( op afstand welliswaar) die met je meeleven en je een hart onder de riem steken. Lieve Jolanda, veel sterkte en ik hoop dat je ondanks je verdriet toch ook weer dingen hebt waar je van kunt genieten. Al zal dit zijn tijd nodig hebben. ( ik moet nu ineens denken aan je berichtje over dat ijsvogeltje.
    Groet van Yvonne.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Het kan heel raar lopen in het leven en zo maak je heel lang niets mee,denk je soms,tjee wat gaat alles soepel en opeens gebeurd alles tegelijk,je kunt er niets aan veranderen en je zult steeds opnieuw er mee moeten leven,ik vraag mij wel eens af,hoeveel kan een mens hebben,maar het schijnt heel veel te zijn,ik ken een mevrouw die bracht haar dochter van nog geen 40 weg,ze had kanker en een paar jaar geleden bracht ze haar 2e dochter weg van net 40,ook aan kanker,zij was een ex van mijn broer,nu heeft zij nog 1 dochter en weer pakt zij haar leven op,maar wel getekend,ik wens je sterkte en ook vind ik dat als het jou helpt,dat je erover moet schrijven op je blog,want vaak is schrijven een heel goed verwerkings middel,liefs Joke.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Wat een verdriet in jouw familie. Het is goed om erover te schrijven en ik weet uit ervaring dat de reacties fijn zijn om te lezen, het helpt zeg maar.
    Het leven loopt niet altijd zoals we zouden willen en daarom is het zo belangrijk dat je in het hier en nu leeft.
    Later is te laat.

    Heel veel liefs en geniet van je gezin.

    Hermine

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Gecondoleerd....
    Een eerbetoon om ze op je blog te noemen....ze moesten eens weten....wat zouden ze vast trots zijn.....
    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Vanaf deze kant van de pc wil ik je heel veel sterkte wensen. Zoveel familie in een korte tijd te moeten missen is een zware last. En elke ieder doet dat op zijn/haar eigen manier.
    Jij schrijft een prachtige blog om je gevoelens te omschrijven en te delen.

    Lieve Groetjes
    Tertia

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Wat een enorme klap is dit voor jou en je familie. Heel veel sterkte.
    Het zet je toch wel aan het denken als zo'n dingen gebeuren en ik vind het dan ook heel normaal dat je er een post aan wijdt. Want het is inderdaad een beetje een dagboek en een uilaatklep, een blog. Ik vind het eigenlijk heel normaal dat je er hier iets over schrijft.
    Ik wens je nog eens veel sterkte in deze moeilijke periode.
    Groetjes,
    Marian

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Ooh lieve Jolanda, wat een verdriet weer. Maar schrijf het gerust van je af hoor dat is alleen maar goed. Wens jou en je familie enorm veel sterkte in deze moeilijke tijd,liefs Ingrid.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Aan alle reacties te zien, raakt het iedereen. Tja... dan wordt je familie wel erg snel kleiner. Sterkte met het verlies van je tante...

    Ik vind trouwens de oude foto zóóó leuk! Die kleding... prachtig!
    Lieve groetjes Elly

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Wat knap dat je dit zo geschreven hebt. Goed ook om het te bloggen. Dat kan troost geven, maar ook een ander ervan laten doordringen dat het leven geen vanzelfsprekendheid is!

    Ondanks dat je bericht misschien niet blijmoedig is, kan het ook tot troost zijn voor anderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Hi Jolanda!, I guess it will be your grandparents?, although I do not understand the translator, hahaha ... thanks for stopping by to see me and get comments, I hope to see soon your blocks of Mystery ...

    Salutations, Carolina.

    BeantwoordenVerwijderen
  27. hI hunny,
    Sending you big big hugs sweetheart, life can sometimes be very cruel
    xxxxxxx <3
    in answer to your question about the shading.. yes it is grey i use W shades for the ground shadow..
    big hugs RAch.xxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  28. bedankt hoor voor jou berichtje terug
    groetjes frieda

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Hola Jolanda, you have a very lovely blog!! Thanks for your visit and as you asked we are in summer time now in my part of world, Chile, southamerica.
    hugs
    maria cecilia

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Hello again!, now I understand everything, I feel you're going through this, I lost my mother and I know how hard it is ...

    Hugs, Carolina.

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Hello Jolanda! I've just found your blog - I love its name. This post is a very touching tribute to your family members. How sad that so many have passed over within a short space of time, and especially your mother amongst them. But you've honoured the close family ties you and they have so well here. I believe love never dies. Sending healing thoughts to you - Christine

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Wat erg Jolanda, dat is heel wat, 4 mensen op 4 maand tijd...
    De familie wordt wel heel klein nu, een mens mag er niet aan denken wat er op zo een korte tijd allemaal kan gebeuren. Heel veel sterkte nog voor jou en je familie Jolanda!
    Dikke knuffel - Rita

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Gecondoleerd met het verlies van je tante.
    Je hebt het heel erg mooi neergeschreven en het is nu eenmaal iets wat ook bij het leven hoort. Niet fijn maar sommige mensen moet je afgeven.
    Het voelt raar, ik weet het , ook omdat het je doet beseffen dat alles doorgaat en we zelf ouder worden, dat er een generatie boven ons verdwijnt en er nieuw leven voor in de plaats komt, want dat is natuurlijk gelukkig ook altijd zo. En intussen kunnen we best genieten van elke dag die ons gegeven is,
    lieve groet, Sonja

    BeantwoordenVerwijderen
  34. Schrijf het gerust van je af, dat lucht op. Ik ben momenteel (op papier) een tekst aan het schrijven voor m'n buurvrouw die gisteren aan darmkanker overleed. Alleen is het nog te vroeg om die op het web te zetten. Ik wens je veel sterkte ... dikke knuffel, @nne

    BeantwoordenVerwijderen

heel gezellig dat je langs bent geweest en bedankt voor je reaktie!