Pagina's

woensdag 15 september 2010

medeleven

water

Lieve, lieve mensen…

Wat een ongelooflijk warme, lieve, steunende woorden heb ik mogen lezen na mijn verdrietige bericht. Hier ben ik jullie allen ontzettend dankbaar voor, want dit betekent echt heel erg veel voor me. Het verdriet en de pijn zijn onbeschrijflijk en wanneer je dan merkt dat er zoveel mensen zijn die met je meeleven… zelfs mail sturen of er op hun eigen blog aandacht aan besteden… (Lyndah heel erg bedankt hiervoor) dan doet je dat zóveel goed!

Het doet me zelfs goed om te lezen dat er mensen zijn die iets dergelijks hebben meegemaakt. Niet dat ik dit verdriet gun aan wie dan ook, maar het geeft me toch wel wat hoop voor de toekomst. Blijkbaar zijn zij er op de één of andere manier toch doorgekomen… ik zie zelfs dat zij weer belangstelling hebben voor andere dingen, kunnen lachen ook weer. Ik hoop dat mij dat ook ooit zal gaan lukken al kan ik me dat nu echt niet voorstellen.

Op dit moment is er natuurlijk enorm veel te regelen. Zaken waar je eigenlijk nog helemaal niet aan toe bent, maar die niet kunnen wachten. Ik doe mijn best alles zo mooi mogelijk te verzorgen omdat dit het laatste is wat ik kan doen voor haar. Vanmiddag hebben we de rouwkaarten binnengekregen en die zien er mooi uit. Heel stijlvol en ook wel persoonlijk omdat ik, behalve de standaard teksten, er zelf ook wat aan heb toegevoegd.

Ook heb ik op de linkerbinnenzijde een mooi gedicht laten zetten. Dat gedicht vond ik op internet en is van Cécile Collet en is geïnspireerd op delen van Augustinus' Epistula 263.

De dood is niets
Ik ben maar aan de andere kant
ik ben mijzelf
Jij bent jijzelf
Wat we waren voor mekaar
zijn we nog altijd
Noem me zoals je me steeds genoemd hebt
spreek tegen mij,zoals weleer
op dezelfde toon
niet plechtig,niet triest
Lach om wat ons samen heeft doen lachen
Bid, glimlach
denk aan mij
bid met mij
Spreek mijn naam uit thuis
zoals je altijd gedaan hebt
zonder hem te benadrukken
zonder zweem van droefheid
Het leven is wat altijd geweest is
de draad is niet gebroken
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet
Neen,jij bent niet ver
Juist aan de andere kant van de weg
Zie je,alles is goed
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken
en er de tederheid terugvinden
zuiverder dan ooit
Dus droog je tranen
en ween niet als je van me houdt

liefs, jolanda

24 opmerkingen:

  1. Wat fijn lieve Jolanda dat wij op deze manier je een beetje tot steun kunnen zijn in deze verdrietige tijd en wat een prachtig gedicht. Beetje bij beetje zul je voelen dat de woorden zo waar zijn. Zij die ons zo lief zijn, zij zijn niet ver van ons, maar zo dichtbij. We dragen ze voor altijd in ons hart.
    Die band is onverbrekelijk.
    Liefs Mea

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieverd, je hebt een prachtig gedicht uitgezocht! Ik had gisteren een kort gesprekje met het zoontje van mn vriendin, hij is 6 en zijn opa is al heel lang dood......maar hij zei dat als hij zn ogen dicht doet, dan kan hij opa zien...........

    Ik denk aan je!

    Liefs,
    Lynda

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Jolanda,


    Hoe moeilijk deze dagen,weken,maanden....ook voor je zullen zijn....wanneer je verdriet hebt,boos bent,je afvraagt...waarom mijn moeder,waarom moet mij dat overkomen.....bedenk en put daar troost en kracht uit dat je na enige tijd achter die donkere wolken van nu ook voor jou de zon weer zal gaan schijnen en je nog een sterkere vrouw geworden bent dan dat je al was....

    Ook ik denk aan je....met al die andere...
    samen zijn we sterk, ook jij!
    En dat merk ik aan het prachtige gedicht wat jij uitgekozen hebt.

    Liefs!!!
    Ger

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Beste Jolanda,
    Ik lees net dat je moeder overleed ... het spijt me om dit te horen. Ik bid voor jou en weet dan dat ik denk over u en het verzenden van mijn liefde.
    Hugs,
    Cindy

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Jolanda,
    Ik was in staat om Google Translate gebruiken om te lezen wat je geschreven had en het gedicht dat je in zo mooi is. Ik weet dat iedereen vertelt ons dat wanneer mensen weg zijn ze niet ver weg ... Maar, het voelt nooit als dat op het eerste ... En ik denk niet dat het leven bereidt ons te verliezen onze moeders - ooit ... Ik bid dat God waakt over u en zegent u als u dat doet veel voor je moeder nu. Ik ben er zeker van dat ze kijkt vanuit de hemel en is zo trots op haar mooie dochter. God zegene je.
    Knuffels,
    Cindy

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Jolanda, If and when you feel like it, would you please send me your address? If you do not want to that is okay too! I am thinking of you and your sons! allboys.andmom@yahoo.com

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lieve Jolanda

    Ik heb ook jong mijn vader verloren, en dan wordt je moeder heel belangrijk !! Ik kan je verdriet niet voelen maar er wel iets bij voorstellen. Heel veel sterkte, en wat een mooi gedicht!

    Groetjes Caroline

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Meid wat ben je sterk!!! Ik vind je een prachtige vrouw. met een groot en warm hart!!
    Wat een mooi gedicht.
    Ik ben er stil van.
    Lieverd heel veel sterkte samen.
    Yolanda

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Lieve Jolanda.

    Wat fijn dat je troost haalt uit alle lieve reacties.
    En wat een prachtig gedicht.
    Je gaat nu een moeilijke tijd tegemoet, nu ben je alles nog aan het regelen en heb je het druk.
    Straks wordt het wat rustiger en heb je meer tijd om na te denken,
    Maar put troost aan alle mooie dingen die je samen met je moeder hebt gedaan.
    Verdrietige, mooie, grappige herinneringen.
    En geloof me de tijd dat je weer zult lachen komt echt, samen met je gezin, als je grappige herinneringen aan je moeder hebt.
    Voor nu wens ik julliie heel veel sterkte.

    Liefs Jolande.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Een prachtig gedicht meis en ik geloof idd dat het hier op aarde niet ophoud en dat je je moeder ooit weer zult zien en dat ze zolang jij haar niet los kan laten bij je is zodra de tijd is dat jij weer verder kunt heb je het losgelaten en kan ze pas gaan
    ik heb mijn vader een jaar lang elke nacht in mijn dromen gezien zelf op vakantie ging ie mee en ineens was het klaar was ie er niet meer in mijn dromen toen dacht ik ja ik heb het een plekje gegeven het gemis gaat nooit over maar je geeft het na een tijd van verwerking een plekje !
    meis daar is het nu te vers voor neem de tijd om te rouwen en bverdrietig te zijn laat de tranen maar rollen want het doet zo`n pijn
    en het gemis gaat komen elke keer weer die lege plek maar jij leeft en moet door dat zou je moeder ook willen en zij zou ook niet willen dat je er kapot aan gaat want jij moet verder voor jezelf en voor je gezin
    nu ben je druk met vanalles regelen en dat is het laatste wat je voor haar kan doen en je doet het zo zoals zij het gewild zou hebben en dat is goed meis
    maar neem de tijd om te rouwen !!en als je wil praten over je verdriet mail me maar hoor !
    heel veel sterkte meis
    liefs cora

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lieve Jolanda.......het gedicht is zo mooi...........en ook ik geloof dat het hier niet ophoud...je komt haar echt nog tegen straks.......er is een mooi opwekkingslied wat me altijd pakt en rust geeft op momenten van vreselijk verdriet en pijn het helpt mij echt google even en dan vind je het vast en als je wilt luister erna !....het heet er is een dag ! opwekking nr 585........zo mooi lied!!....en anders het lied wat ik in de post van mijn broer heb staan ook zo mooi !!!.......moet wel zeggen kan er nu pas naar luisteren 6 jaar later.....omdat dat lied op zijn begrafenis werd gedraaid en dat hebben wij voor hem uit gekozen...dus das moeilijk......meis heel heel heel veel sterkte......liefs van mij........

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Heel heel veel sterkte de aankomende dagen,helaas ben ik niet in staat,te emotioneel voor mij om je gedicht en je blogje verder te lezen maar,we denken veel aan jullie en,ik weet dat je net als ik (wij) en ieder ander er weer de kracht zal vinden om verder te gaan hoe moeilijk het ook is.

    Dikke kus Inka

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Kippenvel....
    En je zult straks inzien dat je weer kunt genieten, al lijkt dat nu niet zo. Het heeft de tijd nodig, en neem die tijd.

    liefs Lia

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hallo Jolanda,dank je wel voor je reactie.
    je mag me altijd mailen als je er behoefte aan hebt,wa2@xs4all.nl.

    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Lieve Jolanda, wat fijn dat je een beetje troost kan halen uit al deze lieve reacties.
    Het gedichtje dat je koos is heel passend en mooi ,ook ik kwam het tegen verleden week.De volgende dagen zullen heel zwaar zijn,maar ook deze gaan voorbij. Het zal zijn tijd wel vragen denk ik - maar daar moeten we doorheen.
    Veel liefs en nog veel sterkte samen met je familie Jolanda!
    Rita

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat een prachtgedicht heb je uitgezocht......
    Om stil van te worden.
    Heel veel sterkte en kracht met al het geregel.

    Voor altijd in je hart.

    Liefs en knuf

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ik wens je heel veel sterkte! Sorry dat ik niet meer schrijf ... de woorden ontbreken we gewoon. Liefs, @nne

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Ohhhh Lieverd,wat een schitterend gedicht,dat zou je moeder heel mooi gevonden hebben.Het is heel zwaar,dat weet ik,nu moet je alles regelen,en dan de begrafenis,dat zal heel zwaar zijn.
    En straks is daar de leegte dan ga je haar zo verschrikkelijk missen.Vooral met belangrijke dagen,maar Jolanda over een tijd word het draagerlijker,het verdriet blijf.Maar schat je moet verder,je man en kinderen hebben je nodig.
    Toen me pa strief heb ik zelf ondervonden,het eerste jaar was heel erg.Me verjaardag,kerst,noem het maar op,was hij er niet bij.Nu heb ik het een plekje kunnen geven,ik heb nog wel verdriet,maar het is anders,kan het echt niet uitleggen.
    Ik ben nu ook alleen,heb ook geen ouders meer,allen me man en kinderen.
    Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe in deze vreselijke tijd.

    Dikke knuffel,mail me maar als je wilt,staat bij me profiel van me blog.
    Doen hoor geef echt niet heb een luisterend oor voor je.Me leven is ook vreselijk geweest.

    Dikke knuffel Riet.xxxxxxxxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Lieve Jolanda,wat een prachtig gedicht...vind het moeilijk de goede woorden te vinden voor dit grote verlies maar wens jou en je gezin heel veel kracht en sterkte toe.
    Liefs, Ingrid.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Lieve Jolanda,

    Helaas had ik je vorige berichtje gemist, maar wil je heeeeeeel erg veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. Neem de tijd om het allemaal een plekje te geven...

    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Een prachtig gedicht Jolanda! Heel ontroerend.
    Veel sterkte met het regelen van alles.
    Liefs van Jacqueline

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Dear Jolanda.
    I'm so sorry to read about your loss. I lost my father when I was very young, so I know how you feel.. Good memories will help you trough the toughest days...
    Take care!
    Hugs, Kirsten

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Beste Jolanda,
    Ik ben zo blij dat je me verlaten een bericht. Ik weet dat dit een moeilijke tijd voor u en woorden kunnen niet uitdrukken hoe erg ik het over uw verlies. Ik wilde alleen maar liefde en knuffels je weg te sturen. xox Cindy

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Hoi Jolan,

    Ik heb er een dagtaak bij...
    Je blog lezen ;-)

    Bijzonder om zo een blik in jouw leven, voor het overlijden van je moeder, te kunnen werpen.
    Je schrijft heel mooi.
    Hou contact met jezelf en je geliefden.
    lfs
    Sander
    --
    Evert Landwaard - De drie bomen

    Gisteren was ik in het bos.
    Opzoek naar drie bomen,
    drie bomen die ik gekend had.
    Drie bomen die alle drie een tak hadden verloren.
    Drie bomen die daar alle drie op een andere manier mee omgegaan waren.
    Gisteren.
    Vandaag heb ik ze gevonden.

    De eerste boom was gaan rouwen om zijn verlies en zei ieder voorjaar
    als de zon hem uitnodigde om te groeien: "Dat kan ik niet want ik mis een tak".
    De tweede boom was geschrokken van de pijn en had maar snel besloten
    om het verlies te vergeten.
    De derde boom was ook geschrokken van de pijn.
    Hij had gerouwd om het verlies.
    En het eerste voorjaar dat de zon hem uitnodigde te groeien had hij gezegd:
    "Dit jaar niet". Maar de zon kwam het jaar daarop terug. Nu zei de boom:
    "Ja zon, verwarm mij opdat ik mijn wond kan verwarmen.
    Ziet u mijn wond heeft warmte nodig, opdat hij weet dat hij erbij hoort".
    En het derde jaar dat de zon terugkwam sprak de boom;
    "Ja zon , laat mij groeien want er is nog zoveel te groeien".

    Na wat zoeken vond ik de drie bomen, of eigenlijk twee.
    De eerste boom was klein gebleven.
    De plaats van de wond was duidelijk te zien,
    het was het hoogste punt van de boom.
    De tweede boom was geen boom meer.
    Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien.
    De plek van de wond moest ik zoeken.
    Achter een heleboel bladeren vond ik hem.
    De derde boom was het moeilijkst te vinden,
    want ik had niet verwacht dat hij zo groot
    en sterk was geworden.
    Maar gelukkig kon ik hem herkennen aan
    de dichtgegroeide wond die vol trots in het zonlicht stond.

    BeantwoordenVerwijderen

heel gezellig dat je langs bent geweest en bedankt voor je reaktie!